Menu

ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΤΣΙΟΤΙΝΟΥ

αρχαιολόγος-μουσειολόγος υποψήφια διάκτορας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Α.Π.Θ. Επιστημονική συνεργάτις / Ερευνήτρια  στο ΔΠΜΣ Μουσειολογία – Διαχείριση Πολιτισμού, Α.Π.Θ. για το έργο «Συγκρότηση Συλλογής και Μουσειολογική-Νοηματική και Χωρική έρευνα-μελέτη για τον εκθεσιακό χώρο της Βιβλιοθήκης Κοζάνης»   Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία: Βιβλίο: Από το χειρόγραφο, στο έντυπο έως το ψηφιακό. Νοηματικός Μουσειολογικός Σχεδιασμός μιας περιοδικής έκθεσης στο […]

αρχαιολόγος-μουσειολόγος

υποψήφια διάκτορας του Τμήματος Αρχιτεκτόνων Α.Π.Θ.

Επιστημονική συνεργάτις / Ερευνήτρια  στο ΔΠΜΣ Μουσειολογία – Διαχείριση Πολιτισμού, Α.Π.Θ. για το έργο «Συγκρότηση Συλλογής και Μουσειολογική-Νοηματική και Χωρική έρευνα-μελέτη για τον εκθεσιακό χώρο της Βιβλιοθήκης Κοζάνης»

 

Μεταπτυχιακή Διπλωματική Εργασία: Βιβλίο: Από το χειρόγραφο, στο έντυπο έως το ψηφιακό. Νοηματικός Μουσειολογικός Σχεδιασμός μιας περιοδικής έκθεσης στο Μουσείο Βιβλιοθήκης Κοζάνης

Η παρούσα διπλωματική εργασία αφορά στο Νοηματικό Μουσειολογικό Σχεδιασμό μιας περιοδικής έκθεσης στον εκθεσιακό χώρο της Βιβλιοθήκης της Κοζάνης με θέμα την ερμηνευτική επισκόπηση της μακράς Ιστορίας του Βιβλίου στο πολιτισμικό της συγκείμενο. Αποτελεί προϊόν της πρακτικής άσκησης της γράφουσας στη μουσειολογική μελέτη για τον εκθεσιακό χώρο της Βιβλιοθήκης Κοζάνης, στην οποία η εργασία ενσωματώθηκε σε συνοπτικότερη μορφή. Συνεπώς, οι προγραμματικές προδιαγραφές για την εκπόνηση της εργασίας ήταν καθοριστικές όσον αφορά στη δομή και στο περιεχόμενό της, τα οποία όφειλαν να αποκτήσουν υψηλό ποσοστό εφικτότητας και να υπηρετούν τις προθέσεις του Κυρίου του Έργου.

Η μεθοδολογία που ακολουθήθηκε για την εκπόνηση της εργασίας αφορά στα στάδια του Mουσειολογικού Προγραμματισμού και Σχεδιασμού, τα οποία στηρίζονται στο εννοιολογικό υπόβαθρο των θεωριών Υλικού Πολιτισμού που διαχειρίζεται η σύγχρονη, πολυφωνική Μουσειολογία. Θεωρητικό έρεισμα της παρούσας εργασίας αποτέλεσε, μεταξύ άλλων, η ανθρωπολογική θεωρία του A. Appadurai για την κοινωνική ζωή των αντικειμένων. Σύμφωνα με αυτήν, τα αντικείμενα αποκτούν νόημα μέσα από τη «σχέση» τους και τη διαλεκτική τους «αλληλεπίδραση» με τα υποκείμενα.

Η διάρθρωση της διπλωματικής εργασίας ακολουθεί πιστά τη μουσειολογική αφήγηση και το μουσειολογικό σκεπτικό της προτεινόμενης έκθεσης. Ο αναγνώστης μπορεί να εντοπίσει την πραγματολογική πληροφορία σχετικά με την Ιστορία του Βιβλίου από τη χειρόγραφη, στην έντυπη έως την ψηφιακή του μορφή, κατανεμημένη, ωστόσο, υπό το πρίσμα του μουσειολογικού σκεπτικού και σε συνδυασμό με το αντίστοιχο επιλεχθέν υποστηρικτικό – ερμηνευτικό υλικό ανά εκθεσιακή ενότητα.

Τι είδους Ιστορία όμως είναι η Ιστορία του Βιβλίου;

Ως μουσειακό έκθεμα το Βιβλίο, σε κάθε μια από τις τρεις ιστορικά προσδιοριζόμενες υποστάσεις του (Χειρόγραφο, Έντυπο, Ψηφιακό), ερμηνεύεται σε σχέση με τα ιδεολογικά συστήματα στα οποία συμμετείχε, σε σχέση με τον κοινωνικό ρόλο και τη χρήση που απέκτησε, και τέλος σε σχέση με το ανθρώπινο δυναμικό και τα τεχνικά μέσα που επενδύθηκαν για την κατασκευή του. Το καθένα από τα παραπάνω πλαίσια συναφειών αναζητά και προσδίδει νόημα στο μουσειακό έκθεμα, καθιστώντας το ένα πολυδιάστατο αντικείμενο που δύναται να «αφηγηθεί» πολλές, έως και αντιφατικές, ιστορίες.

Η ιστορία του βιβλίου αποτελεί τελικά μια ιστορία «μεταξύ ιστοριών» κοινωνικής, πολιτικής και πολιτιστικής φύσεως, όπου η σχέση κοινωνικού υποκειμένου και βιβλίου, ως μέσου επικοινωνίας της γνώσης, είναι αμφίδρομη και διαμορφώνεται με διαρκή αλληλεπίδραση.